خلاصه کتاب هنر شفاف اندیشیدن، بخش ۲۶: نادیده گرفتن احتمالات
دو بازی شانسی: در اولی، میتوانی ده میلیون دلار برنده شوی، و در دومی ده هزار دلار. کدام یک را بازی میکنی؟ اگر در اولین بازی برنده شوی، زندگی ات کاملا عوض میشود؛ میتوانی شغلت را کنار بگذاری ،به رییست بگویی کجا برود و با پولی که برنده می شوی زندگی کنی. اگر هم در بازی دوم همهی پول ها را ببری ،میتوانی تعطیلات خوبی را در سواحل کاراییب بگذرانی؛ ولی باید اینقدر زود پشت میز کارت برگردی که از کارت پستالی که از آنجا می فرستی زودتر می رسی. احتمال برنده شدن در بازی اول یک درصد ملیون و در بازی دوم یا در ده هزار است.خب، کدام بازی را انتخای میکنی؟
احساسات، ما را به سمت بازی اول هدایت میکنند؛ هر چند با یک بررسی منطقی متوجه می شویم بازی دوم ده برابر بهتر است.بنابراین، تمایا عموم به بردهای کلان تر-میلیونی، میلیاردی و تریلیاردی- است؛ مهم نیست چه قدر شانس بردن کم باشد.
عبارت مناسب برای این فقدان نادیده گرفتن احتمالات است و این منجر به خطاهایی در تصمیمگیری میشود. ما به خاطر سود بالقوهای که باعث میشود علامت دلار جلو چشم مان چشمک بزند روی کسب و کار جدید سرمایه گذاری میکنیم، اما فراموش میکنیم (یا زیادی تنبل هستیم) که شانس اندکی را که برای چنین رشدی در تجارت جدید وجود دارد محاسبه کنیم.
ما حس درک ریسک را نداریم و بنابراین نمیتوانیم بین تهدید های مختلف تمایز قایل شویم. هر چه تهدید جدیتر باشد و موضوع احساسی تر، کاهش ریسک برای ما کمتر اطمینان بخش است.
