خلاصه کتاب هنر شفاف اندیشیدن، بخش ۲۴: اتفاق تصادفی
هفته ی قبل مسئله ای باعث شد یاد اندی، دوست قدیم دوران مدرسه ام بیفتم که مدت ها بود با او صحبت نکرده بودم. ناگهان تلفن زنگ خورد. گوشی را برداشتم و در کمال ناباوری دیدم اندی است. با هیجان فریاد زدم «ظاهرا من هم تله پاتیک شده ام!» اما تله پاتی یا اتفاق تصادفی؟
چنین اتفاقاتی چه قدر محتمل اند؟ روان پزشک سویسی، کارل گوستاو یونگ، در این اتفاقات نیروی ناشناخته ای را دید و آن را پدیده ی همزمانی نامید. اما یک شخص متفکر با ساختار ذهنی منطقی چگونه باید به این حکایت ها نگاه کند؟ ترجیحا با کاغذ و قلم. حال همین تفکر را راجه به تماس تلفنی به کار می بریم. حالت های زیادی را که«اندی» به تو فکر میکند اما زنگ نمی زند در ذهنت نگه دار؛ زمانی که تو به او فکر میکنی و به او زنگ نمی زنی، وقتی تو به او فکر نمیکنی و او زنگ می زند؛ وقتی او به تو فکر نمیکند و تو به او زنگ می زنی… تقریبا حالات بی شماری وجود دارد که تو به او فکر نمیکنی و او هم زنگ نمی زند. اما از آن جایی که مردم نود درصد وقت شان به دیگران فکر میکنند، بعید نیست سرانجام دو نفر به هم فکر کنند و یکی از آنها به دیگری تلفن بزند. این اتفاق نباید فقط برای اندی رخ بدهد؛ اگر صد تا دویست دوست دیگر هم داری، احتمال چنین اتفاقی بالاتر هم می رود.
در نتیجه، زیاد هیجان زده نشو. اتفاقات تصادفی نا محتمل دقیقا این گونه هستند؛ نادر ولی کاملا شدنی. این که بالاخره اتفاق می افتد چیز عجیبی نیست. اتفاق عجیب تر این است که هرگز رخ ندهد.
