اجتناب ناپذیر بودن اتفاقات نامحتمل

اجتناب ناپذیر بودن اتفاقات نامحتمل دوست قدیم دوران مدرسه ام بیفتم که مدت ها بود با او دوست قدیم دوران مدرسه ام بیفتم که مدت ها بود با او صحبت نکرده بودم. ناگهان تلفن زنگ خورد. گوشی را برداشتم و در کمال ناباوری دیدم اندی است. با هیجان فریاد زدم «ظاهرا من هم تله پاتیک شده ام!» اما تله پاتی یا اتفاق تصادفی؟

چنین اتفاقاتی چه قدر محتمل اند؟

اجتناب ناپذیر بودن اتفاقات نامحتمل روان پزشک سویسی، کارل گوستاو یونگ، در این اتفاقات نیروی ناشناخته ای را دید و آن را پدیده ی همزمانی نامید. اما یک شخص متفکر با ساختار ذهنی منطقی چگونه باید به این حکایت ها نگاه کند؟ ترجیحا با کاغذ و قلم.  مویشودد موفقیت را اینگونه هم تصور کرد که حال همین تفکر را راجه به تماس تلفنی به کار می بریم. حالت های زیادی را که«اندی» به تو فکر میکند اما زنگ نمی زند در ذهنت نگه دار؛ زمانی که تو به او فکر میکنی و به او زنگ نمی زنی، وقتی تو به او فکر نمیکنی و او زنگ می زند؛ وقتی او به تو فکر نمیکند و تو به او زنگ می زنی… تقریبا حالات بی شماری وجود دارد که تو به او فکر نمیکنی و او هم زنگ نمی زند. اما از آن جایی که مردم نود درصد وقت شان به دیگران فکر میکنند

 بعید نیست سرانجام دو نفر به هم فکر کنند

اجتناب ناپذیر بودن اتفاقات نامحتمل و یکی از آنها به دیگری تلفن بزند. این اتفاق نباید فقط برای اندی رخ بدهد؛   اگر صد تا دویست دوست دیگر هم داری، احتمال چنین اتفاقی بالاتر هم می رود.>در نتیجه، زیاد هیجان زده نشو. اتفاقات تصادفی نا محتمل دقیقا این گونه هستند؛ نادر ولی کاملا شدنی. این که بالاخره اتفاق می افتد چیز عجیبی نیست. اتفاق عجیب تر این است که هرگز رخ ندهد

۱

۲

۳

۴

۵

میانگین امتیازات ۵ از ۵

از مجموع ۱ رای