فایل صوتی این مقاله:
اگر بگوییم من (دارن هاردی) آدم سخت کوشی هستم، کم گفته ایم. به عنوان پسر یک مربی موفق فوتبال دانشگاهی، همیشه خدا در حال یادگیری، تربیت و تهدید به انجام کارهای سخت و پربار بوده ام.
این کار به هر قیمتی که بود با جدیت شروع شد؛ نه جای شکایت بود، نه گریه و نه هیچ عذر و بهانه ای دیگری. وقتی به نوجوانی رسیدم، کم کم فهمیدم این قضیه، یک جور مزیت است. مطمئنا در هر زمینه ای رقابتی که کار کردم (نمره، ورزش، فروش) باهوش ترین یا با استعداد ترین نبودم. ولی می توانستم موفق باشم و هر کس دیگری را از دور خارج کنم یا بهتر از او باشم. این همیشه به عنوان یک نشان افتخار، همراهم بوده. با اعمال نیرویی شدید و بی وقفه می توانم تقریبا به هر موفقیت و هدفی که دارم، برسم.
وقتی ۳۵ ساله شدم، به موفقیت هایی رسیده بودم، ولی داشتم خودم را می کشتم. فقط و فقط کار می کردم. نیروی شدید تبدیل شده بود به نیروی بی رحم. داشتم شب ها، آخر هفته ها، دوستی ها، تعطیلات و خب، همه چیز را فدایش می کردم.
ولی بعد، با چند تا از آدم های برتر مصاحبه کردم. با آدم های موفق مثل: ریچارد برانسون، تونی هاوک و دونالد ترامپ دم خور شدم و با اینکه شدید جان می کندم، از هر معیار موفقیتی که حساب می کردم، می دیدم هر سه تایشان از من جلوتر هستند. آن ها از من ثروتمندتر هستند، اثر بیشتری روی دنیا گذاشته اند و شادی و آزادی بیش تری داشته اند و خیلی بیش تر ار من از وقتشان استفاده کرده اند تا از ثمری کارشان لذت ببرند. وقتی برای اولین بار متوجه این قضیه شدم، باید اعتراف کنم که واقعا اذیت شدم!
شکی نیست که من قطعا وقت کمتری روی تفریح می گذارم نسبت به زمانی که برانسون در جزیره شخصی اش می گذراند. این را هم مطمئن هستم که نسبت به ترامپ وقت کمتری را در زمین گلف سر می کنم. و بی هیچ تردیدی زمان کمتری را نسبت به تونی هاوک برای تفریخ شخصی ، خانواده و دوستانم می گذارم.
از همه بدتر چیست؟ این است که نسبت به هر سه تای شان وقت بیش تری روی کار می گذارم.به این نتیجه رسیده ام : اگر مشغولیت های کاری، ساعات کار زیاد و کار سخت معادل موفقیت بودند، من ثروتمند تر و موفق تر از ریچارد برانسون، تونی هاوک و دونالد ترامپ بودم. ولی نیستم …. چون مشغولیت های کاری، ساعت کار زیاد و کار سخت لزوما به معنی موفقیت نیستند.
بعد از مصاحبه، دست دادن با دونالد ترامپ و بیرون آمدن از یکی از برج های متعددش با خودم فکر کردم: همین است. باید این قضیه را حل کنم.
آن ها چه جوری کار می کنند؟ تقریبا همه ما از یک جا شروع کرده ایم، مقدار مشابهی وقت گذاشته ایم و موقعیت های یکسانی داشته ایم. با این حال وضع من از همه شان بدتر است. با این که کار بیش تری می کنم. احتمالا چیزی وجود دارد که درست انجامش نداده ام.
و قضیه همین است.
و شرط می بندم شما هم کاری را درست انجام نمی دهید.
در ادامه دارن هاردی در خصوص علایم حیاتی موفقیت شما صحبت می کند و چهار عاملی که باعث می شوند شما در مدیریت و رهبری خودتان و تیم تان و کسب و کارتان به موفقیت های بی نهایتی برسید صحبت می کند.
ادامه : علائم حیاتی موفقیت
